In een podcast stelde psycholoog Sunita Sah (Cornell University) dat wij vaak niet handelen in de lijn van onze waarden.
(Ze werkt dit uit in haar boek ‘Defy: The Power of No in a World That Demands Yes’.)
Toepassing
Ik heb dit inzicht toegepast op de context van psychotherapie of – breder – hulpverlening, en op mezelf.
Ik dacht aan het feit dat ik vaak genoeg, achteraf, na een gesprek of contact, kan concluderen:
ik heb niet gehandeld zoals ik vind dat ik had moeten handelen.
Daar spelen verschillende factoren een rol in, maar je zou het (soms) kunnen bekijken in het licht van ’niet handelen volgens mijn waarden’, in de zin van
Ik heb niet gehandeld zoals ik eigenlijk graag zou kunnen handelen op zo’n moment.
Tip
De interviewer vraagt Sunita Sah naar tips: gegeven onze kwetsbaarheid om onze waarden niet te vertalen in het concrete handelen, kunnen we hier iets aan doen?
Met een van haar tips ben ik wat aan het experimenteren.
Ik heb die naar mijn hand gezet en toegepast op het vlak van psychotherapie en hulpverlening.
Hij gaat zo:
Ik stel mezelf een vraag als
- Wat zou een narratieve therapeut nu doen?
- Wat zou Michael White nu doen?
- Wat zou Johnella Bird nu doen?
- Wat zou een presentie-beoefenaar nu doen?
- Wat zou een wijze therapeut nu doen?
- Wat zou Steve de Shazer nu zeggen?
En, ja, er opent zich dan soms een luikje of deurtje, en door dat luikje of deurtje komt iets.
Ik krijg … misschien moet ik zeggen ‘wij’ … krijgen toegang tot een mogelijkheid.
Leuk.
Vriendelijke groeten,
Johan Van de Putte
PS Ik krijg nog een paar andere ideeën:
- Hoe zou een therapeut die geen verstoppertje speelt met zijn beperkingen nu handelen?
- Wat zou een therapeut nu doen die beseft dat hij hoogstens ‘iets’ (beperkt) kan doen met wat hem inspireert?)
- Wat zou een hulpverlener nu doen met 10% meer begrip (of geduld of durf of …)?
- Hoe zou je zo’n experiment kunnen doen met een team?
Nieuwsbrief
Een mailtje na een nieuw artikel?
