Steve de Shazer
(vader van de oplossingsgerichte korte therapie).
Michael White.
(vader van de narratieve therapie)
Johnella Bird.
(moeder van de relationeel-narratief-dialogische therapie)
Drie mensen die ik blijvend dankbaar ben voor hun bestaan, voor wat ze brachten en blijven brengen.
Steve de Shazer in gesprek met Naomi
(Naomi is een jonge vrouw – ik schat rond de 16 jaar – die op het slechte pad aan het geraken is.)
Steve: Hoi, ik ben Steve.
Naomi: Ik ben Naomi.
Steve: Het is een mooie naam. Het lijkt erop dat die bij je past.
Naomi: Wat?
Steve: Hij lijkt bij je te passen.
Naomi: Oh ja, mijn moeder zei hetzelfde.
Steve: Ja, waar ga je naar school?
Naomi: West High.
Steve: Ga je echt of word je verondersteld te gaan?
Naomi: Ik word verondersteld te gaan.
Steve: Verondersteld te gaan. Ja. Ja. Hoe vaak geraak je daar?
Naomi: Nou, ik geraak er waarschijnlijk zo’n twee keer per week.
Steve: En blijf je dan de hele dag?
Naomi: Soms.
Steve: Soms. Hoe komt dat?
Naomi: Ik heb andere dingen te doen.
Steve: Nee, nee, hoe komt het dat je op sommige dagen de hele dag blijft als je er bent?
Naomi: Eh, nou, sommige dagen vind ik het leuk.
Steve: Ja? Zijn er dingen waarvan je zou zeggen dat je er goed in bent? Op school?
Naomi: Ja.
Steve: Ja? Zijn er dingen waarvan de leraren zeggen dat je er goed in bent?
Naomi: Ja.
Steve: Ja? Nou, goed. Wat is volgens jou het beste?
Naomi: Mm. Ik doe veel dingen, maar ik denk dat ik het beste ben in tekenen.
Steve: Tekenen?
Naomi: Ja.
Steve: Hmhm. Is dit vrij tekenen?
Naomi: Ja.
Steve: Ja? Oké. Goed. Goed. En als ik de leraren zou vragen waar jij goed in bent, wat jij mij niet zou vertellen?
Naomi: Ze zouden waarschijnlijk zeggen: Engels of zoiets.
Steve: Hum, oké, oké. En dus eh… wat… ik denk dat ik je eerst wil bedanken voor je komst vandaag en ik hoop dat het op de een of andere manier nuttig zal zijn. Daar is geen garantie voor. Ik kan wel garanderen dat ik mijn best zal doen. En ik neem aan dat jij dat ook doet en we zien wel wat er gebeurt. Wat moet er hier gebeuren zodat je weet dat het de moeite waard was om te komen?
Michael White in gesprek met Kate
(Kate is 1,5 jaar vóór dit gesprek slachtoffer geworden van seksueel geweld. Ze heeft net gezegd ‘ik ben bang om dingen te doen, erg bang’.)
Kate: Als ik nu ergens naartoe ga, moet ik een ontsnappingsroute hebben, als ik niet bij iemand ben.
Michael: En plan je die ontsnappingsroute op voorhand? Kan je een beetje vertellen over hoe je dat doet?
Kate: Als ik bijvoorbeeld naar de supermarkt ga, probeer ik te ontdekken waar de nooduitgangen zijn. Ook als ik ergens naartoe ga wat ik niet ken, bijvoorbeeld naar een restaurant, dan blijf ik misschien wel 20’ in de auto zitten om te proberen besluiten om uit te stappen en binnen te gaan.
Michael: Een van de manieren die je ontwikkeld hebt om hier mee om te gaan is om de nooduitgangen te zoeken. Wat doe je nog, bij het plannen van ontsnappingsroutes?
Kate: Dingen halen in de buurt van de kassa’s omdat daar personeel is.
Michael: In de buurt van de kassa’s weet je dat het een beetje makkelijker voor je is. Ik krijg een beetje een idee hoe je omgaat met het gevoel van angstigheid, het gevoel van bedreiging. Je probeert je een beeld te vormen van de situatie voor je binnen gaat. En wat je nog doet is in de buurt blijven van de mensen, dat is nog iets wat je doet.
Johnella Bird in gesprek met Jessica
(Jessica heeft pijnlijke dingen meegemaakt in het verleden. Herinneringen daaraan kunnen de kop opsteken in gesprekken met haar therapeut, Elisabeth.)
Johnella: Wat was er anders in die 2 laatste sessies wat minder paniek naar voor gebracht heeft? Denk je dat het de manier is waarop je gepraat hebt over de herinnering of iets dat aan het gebeuren is in deze relatie dat het makkelijker maakt?
Jessica: Misschien is het iets, misschien vertrouw ik Elisabeth een beetje meer. Ik ben niet zeker, hm, ja, ik ben niet zeker.
Johnella: Dus als wij woorden gaan geven aan dat mogelijke vertrouwen dat je aan het ervaren bent, hoe zou je het beschrijven, wat voor vertrouwen is aan het gebeuren in deze relatie, denk je?
Jessica: Wel, in mijn gesprek denk ik dat ik haar vertrouw op bepaalde manieren en niet op andere manieren. Eigenlijk weet niemand alles over mij, dus, euh, ja, er is iets van vertrouwen.
Johnella: Oké, je beschouwt deze relatie als een plaats waar er een zeker vertrouwen is, zou je zeggen dat er een beperkt vertrouwen is in deze relatie?
Jessica: Ik denk het, ik denk het.
Johnella: Hoe zou je de grenzen beschrijven van dit vertrouwen dat je hebt in deze relatie?
Johan Van de Putte
Opleiding in de lijn van Michael White
- Empowerment: Tweedaagse opleiding in enkele gesprekstechnieken uit de narratieve therapie (Gent, 30-31 januari 2025)
- Jaaropleiding Narratieve Therapie (2025-2026, Gent)
Opleiding in de lijn van Johnella Bird
- De relationeel-narratief-dialogische benadering van Johnella Bird: dag 1 (Gent, 6 februari 2025)
- De relationeel-narratief-dialogische benadering van Johnella Bird: dag 2 (Gent, 7 februari 2025)
Nieuwsbrief
Een mailtje na een nieuw artikel?
