[Als je liever luistert naar dit artikel, klik dan HIER]
‘The stupid zone’: hoe geraken we erin en hoe moeten we ermee leven?
Ik heb een vraag voor jou:
Wat zijn omstandigheden waarin jij kwetsbaarder wordt om stommiteiten te doen?
Wij mensen doen geregeld domme dingen.
(ik schrijf dit met een gebroken elleboog …)
‘The stupid zone’ betreden, zo noemt Adam Robinson het als we ons in een context bevinden die ons kwetsbaar maakt om dom te handelen.
(Adam Robinson is een Amerikaanse semi-mythische schaakkampioen, beursguru en nog wat)
‘Dom handelen’ linkt hij met ‘opvallend belangrijke informatie over het hoofd zien of negeren’.
(Ik beluisterde hem op een podcast. Hij heeft er een boekje over in de maak.)
(Ik zou nu een wedstrijd kunnen organiseren: ‘Welke belangrijke informatie heb ik over het hoofd gezien of genegeerd net voor ik mijn elleboog gebroken heb?)
Hij noemt 7 factoren die ons kwetsbaar maken voor stommiteiten, hoe slim we (potentieel) ook zijn:
- Je buiten je normale omgeving bevinden (hij beweert zelfs dat een gewone verandering van ruimte je – minstens even – kwetsbaar maakt voor stommiteiten)
- Met teveel informatie geconfronteerd worden
- Eender welke taak die intense focus vergt
- Je in aanwezigheid van een groep bevinden (ook van gelijkgezinden)
- Je in de aanwezigheid van een autoriteitsfiguur bevinden
- Je fysiek of emotioneel niet helemaal lekker voelen
- Een gevoel van urgentie of haast
Welke herken je hiervan vanuit je eigen ervaring?
Eén zo’n factor is al genoeg.
Je bent bijvoorbeeld emotioneel en fysiek op. Adam Robinson geeft het voorbeeld van een wereldvermaarde cellist die – na een optreden – zijn onschatbare cello in de taxi vergat.
Soms spelen verschillende factoren tegelijkertijd. Hij heeft het over spoedeisende diensten in ziekenhuizen, waar vaak alle 7 factoren tegelijkertijd spelen. Niet raar dus dat jaarlijks honderdduizenden mensen sterven in Amerikaanse ziekenhuizen door ‘accidental death’ (een medische vergissing).
Die 7 factoren, zijn dit nu dé factoren?
Weet ik niet.
(Denk jij aan nog andere factoren?)
Maar dit weet ik wel:
dat we kwetsbaar zijn – levenslang – om domme dingen te doen, met soms grote gevolgen.
Wij.
Wij mensen.
Wij therapeuten/cliënten.
‘The stupid zone’, we tuimelen er zo in.
En dit weet ik ook:
het is wijs om oog te (blijven) hebben voor je eigen en andermans – levenslange – kwetsbaarheid voor stommiteiten.
Wijs omdat je vanuit dit besef soms de – stomme – dans kan ontspringen:
- ‘nu moet ik opletten, want ik voel me opgejaagd of ik zit slecht in mijn vel’ of
- ‘opletten geblazen, dit is een vergadering’ of
- ‘oei, we zijn het allemaal eens’ of
- ‘o-ooh, ik moet mijn kop erbij houden, dit is onvertrouwd terrein’
Wijs ook want stommiteiten (van anderen en onszelf) wekken gemakkelijk een hoop veroordelende energie op.
(weeral iets waar we kwetsbaar voor zijn)
Zou dat niet wat minder kunnen als we ruimhartig – en wijs – accepteren dat de ‘stupid zone’ nooit veraf is?
7 factoren? Misschien zijn er wel meer.
Dus opnieuw: Wat zijn omstandigheden waarin jij kwetsbaarder wordt om stommiteiten te doen?
Oprechte groet,
Johan Van de Putte
PS Ik heb een eerste gespreksgids in de aanbieding: je kan hem hier kopen (en dan krijg je een download-link).
Nieuwsbrief
Een mailtje na een nieuw artikel?
