[Als je liever luistert naar dit artikel, klik dan HIER]
Wat me helpt in mijn werk?
In het nooit-vanzelfsprekend-wordend werk van iets te proberen betekenen voor een ander?
Nen hele belangrijke is dit: vragen.
Vragen helpen me. Helpen ons.
Er zijn de vragen die ik luidop stel, aan de ander.
(Eer zo’n vraag op behoorlijke manier gearticuleerd geraakt … dat is soms een kleine bevalling)
Er zijn ook vragen die ik mezelf stel.
Ik alleen hoor ze.
Of eerder: ik ervaar ze, als een soort vragende energie in mijn organisme.
Laatst nam ik deel aan een reflectiemomentje met een aantal collega’s-presentie-liefhebbers, Anneleen en Petra.
Elly, onze begeleidster, stelde enkele vragen voor om onszelf te stellen, en ook elkaar, bij een cliëntenbespreking.
Vragen als:
- over wie hebben we het hier eigenlijk?
- hoe ziet dat leven eruit?
- wat is haar verlangen?
- wat is haar angst?
- waarom doet hij wat hij doet?
- wat staat er voor deze jongere op het spel?
- wat zou het betekenen voor die persoon als we … doen?
Ik werd er instant-blij van.
Zulke vragen bewegen me naar de ander-als-ander.
Ze bevrijden ook een beetje.
Maar van wat?
En tot wat?
Heb jij een idee?
Vriendelijke groeten,
Johan Van de Putte
PS Dit artikel staat ook op presentie.vlaanderen (daar vind je wanneer/waar de eerstvolgende workshops Presentie plaats vinden)
Nieuwsbrief
Een mailtje na een nieuw artikel?
